سلام. چند روزی ‏است که در کوه و دشت می گردم و به اینترنت خیلی خیلی دسترسی دارم. شرمنده.
***
در سال تحصیلی‏ای که گذشت، دبیر انجمن علمی دانش‏کده‏ی‏مان بودم. یک روز از امور فرهنگی دانش‏گاه‏مان یک اعلامیه دادند با این مضمون که «فعالین علمی» انجمن‏تان را معرفی کنید که ببریم‏شان اردو. من هم اسم چند نفر را دادم و دانش‏گاه بُردشان اردو.
در محیط اردو ظاهراً بی‏نظمی‏هایی پیش آمده بود و بچه‏های ما هم حسابی گرد و خاک بلند کرده بودند و مسئول اردو را حسابی عاصی کرده بودند. روزی که اردو تمام شد، مسئول اردو به من زنگ زد که احضار شده‏ای به دفتر رئیس امور فرهنگی برای پاسخ‏گویی به پاره‏ای از مسائل! و تلویحاً هم اشاره کرد که احتمالاً حراستی‏ات کنیم.
وقتی برای پاسخ‏گویی رفتم جناب رئیس فرمودند این چه وضعی بوده که راه انداختید و این بی‏اخلاقی‏ها یعنی چه و...؟
در جواب گفتم: «شما به من گفته بودید فعالین علمی را بفرستم و نه فعالین اخلاق را! من هم اطاعت امر نمودم.»
گفت:«این حرف‏ها یعنی چه؟ مگر علم و اخلاق از هم جدایند؟»
گفتم: «در کلاس‏های درس که این جوری می‏گویند و یک‏بار هم نزدیک بود به خاطر اینکه قائل به با هم بودن این دو هستم اخراج شوم.»
القصه این‏که آن روز به کمک خدا نجات پیدا کردم و این بود از فواید سکولاریزم علمی!

بنابر آمار، حدود 20% جمعیت جهان مسلمان هستند. چیزی در حدود 1.32 میلیارد نفر. این آمار مربوط به سال 2007 می‏باشد. طبق همان آمار مسیحیان 33.03% جمعیت جهان را تشکیل می‏دهند(2.18 میلیارد نفر).
طبق یک آمار دیگر در سال 2009، 23% جمعیت جهان به عنوان مسلمان اعلان شده‏اند(1.57 میلیارد نفر) و تعداد مسیحیان را نیز 2.1 میلیارد نفر اعلان کرده است.
اگر مقایسه کنیم می‏بینیم در طول دو-سه سال تعداد مسلمین جهان 0.25 میلیارد رشد داشته و تعداد مسیحیان نیز 2.1 میلیارد اعلان شده است. نمی‏دانم 2.1 میلیارد عدد گرد شده به طرف بالا یا پایین است و یا آمار واقعی. امّا در هر صورت دو برداشت را می‏توان از آن کرد:
الف)تعداد مسیحیان هیچ تغییری نکرده است.
ب)تعداد مسیحیان حدود 0.08 میلیارد کاهش داشته.
این آمار می‏تواند مایه‏ی امیدواری باشد برای مسلمانان جهان.
***
هرچند که آمارهای بالا نکته‏هایی بود که مایه‏ی دل‏خوشی اند. امّا این جمعیت 23%ی مسلمین متأسفانه توسری‏خور و ضعیف بار آمده اند. مسلمانان تنها 7% تراز تجاری دنیا را در دست دارند. این در حالی است این عدد در مورد امریکا به تنهایی 25% می‏باشد. در لیست نام کشورهای توسعه‏یافته نامی از کشورهای مسلمان نمی‏بینیم. البته کشورهای نوظهور مسلمان هم کشورهایی هستند که خواسته‏اند با ملاک‏های غربی پیش‏رفت کنند. سایر کشورهای مسلمان هم آرزو دارند که یک روز امریکا تحویل‏شان بگیرد و نهایت پیش‏رفت خود را در «امریکا» می‏بینند.

مسلمانان جهان از نظر رسانه‏ای بسیار فقیر می‏باشند و رسانه مستقل مسلمان نداریم و یا اگر داشته باشیم بسیار ضعیف عمل می‏کند.

مطلب بعدی در مورد کشورهای مسلمان تفرقه‏ی آن‏هاست. عربستان صعودی که یکی از قوی‏ترین کشورهای مسلمان حساب می‏شود در دست خاندان ملعون آل سعود است و مدام بر طبل تفرقه می‏کوبند. آن‏ها در پی ترویج «وهابیت» هستند. وهابیت فرقه‏ای است که مفتی‏هایش می‏گویند هر کس که سه نفر از شیعیان را بکشد به بهشت می‏رود و اگر این عدد را به هفت برساند در بهشت هم‏نشین رسول‏الله(ص) خواهد بود! متأسفانه می‏بینیم که در جهان غرب نیز این فرقه بلندگو و جای‏گاه تبلیغاتی خوبی دارد. اسلامی است که باب طبع امریکایی‏هاست! آن‏ها فرقه‏های 4گانه‏ی اهل سنت را نیز رد می‏کنند. امّا بیش‏تر، از شیعیان می‏ترسند. شاید به این دلیل که تنها مکتب تشیع ‏می‏تواند افرادی مثل امام خمینی(ره) را پرورش دهد. مصر نیز یکی دیگر از کشورهای قدرت‏مند اسلامی می‏باشد که آب‏روی اسلام را می‏برد. ظاهراً این‏ها هنوز باور ندارند که اسراییل دشمن مسلمانان است و در برنامه‏ریزی‏های‏ش حتّا برای مصر هم نقشه کشیده است و این مطلب را بارها به طور علنی خودشان اعلان کرده‏اند. لیبی نیز از طرفی برای خودش کار می‏کند و...
از سوی دیگر همه‏ی این‏ها با هم علیه ایران تبلیغات می‏کنند و می‏ترسند که اگر با ایران دست دوستی دهند، امریکا و اسراییل حرام‏زاده و انگلیس از دست‏شان ناراحت شوند!!!!
کشورهای اسلامی به خود باوری نرسیده‏اند. می‏ترسند و هنوز این قدرت را در خود نمی‏بینند که در مقابل امریکا بتوانند «نه» بگویند.
در همین یکی-دو سال اخیر، ایران کشور مالزی را به عنوان نماینده‏ی خود در سازمان تجارت جهانی معرفی کرد تا مسئولیت بررسی اوضاع ایران را برای الحاق به سازمان مذکور انجام دهد. این کشور آن‏قدر از طرف امریکا تهدید شد که انصراف داد و الآن شرایط طوری است که هیچ کشوری جرأت نمی‏کند پیش‏نهاد ایران را بپذیرد.

***
همان‏طور که می‏بینید وضع مسلمانان جهان چنین است و حتّا رشد نجومی جمعیت مسلمانان می‏تواند خطرناک هم باشد. چرا که با توجه به هجمه‏ی بلندگوهای تبلیغاتی وهابی‏ها بعید نیست که رشد مسلمین به طور تقریبی برابر باشد با رشد وهابی‏ها!!!
در این وضع باید به فکر راه چاره بود و باید از یک میان‏بُر رفت. چرا که اگر بخواهیم طبق قواعد بازی پیش برویم برای همیشه باید چند صد قدم عقب‏تر از عموسام و رفیق‏هاش حرکت کنیم...

باید به فکر راه‏ی بود غیر از این راه‏ی که آن‏ها می‏گویند برای پیش‏رفت باید پیمود... 

در «اقلّیت بودن»، «تنها بودن» نیست
«چه بسا گروه‏ی اندک
که بر بسیاران غلبه کردند...»

(پشت جلد کتاب اقلیت-استاد فاضل نظری)

بسم الله.

الآن حدود 2 ماه است که دارم راجع به تأسیس این وبلاگ با خودم کلنجار می‏روم. خیلی حرف‏ها بود که به قد و قواره‏ی عین‏شین‏قاف عزیزم نمی‏آمد و یک محیط جدید را می‏طلبید. البته در عین‏شین‏قاف باز هم خواهم نوشت. امّا از جنس خودش.
لابد فکر می‏کنید که چرا اسم این وب‏لاگ را اقلیت گذاشتم. این هم از موارد کلنجار است. خیلی دنبال اسم گشتم. آخر می‏گویند یکی از حقوق فرزند بر گردن پدر و مادر، نام خوب است. تفأل زدم به کتاب الله. صفحه‏ی آخر سوره‏ی یوسف(ع) آمد. دوبار کل صفحه را خواندم. چیزی دستگیرم نشد. از آن زمان گذشت. یک‏بار دیگر که آن صفحه را خواندم این آیه نظرم را جلب کرد:
«و اکثر مردم ایمان نخواهند آورد و اگر هم ایمان بیاورند، مشرک خواهند بود.» (ترجمه‏ی مضمونی آیه‏ی 106م)
و هم‏چنین در صفحه‏ی یکی‏مانده به آخر همان سوره این آیه را دیدم:
«و بیش‏تر مردم ایمان نخواهند آورد. حتّا اگر بسیار مشتاق هدایت‏شان باشی...» (103-مضموناً)
و در جایی دیگر:
«تعداد بسیار کمی از بنده‏گان‏م شکر گذار هستند...»
و یک عالمه آیه‏ی دیگر...
خلاصه کم‏کم به این نتیجه رسیدم که نام کتاب دوم جناب استاد فاضل نظری را برای این وب‏لاگ انتخاب کنم.
در اینجا قرار است به دنبال دست‏یابی به یک سبک زنده‏گی باشم برای شیعیان امیرالمؤمنین(ع) در این دنیای مدرن کوفتی!
ان‏شاءالله از اهل ایمان باشیم و مشرک نباشیم و همیشه جزو شاکرین نعمت‏های الاهی باشیم.
امیدوارم خدا این کارهای کوچک را از ما قبول کند و یک لحظه هم از کمک بی‏پایان‏ش به ما دریغ نکند و حتّا یک لحظه هم ما را به خودمان وا نگذارد.

اِلاهی! لا تَکِلنا اِلی اَنفُسِنا طَرفَةَ عَینٍ اَبَداً.