چند روزی است که در حال مطالعه‏ی کتاب «نظام حقوقی زن در اسلام»ِ علامه‏ی شهید، حضرت استاد مرتضا مطهری هستم. مقدمه‏ی بخش دوم کتاب با جملاتی شروع می‏شود که مرا بیش از باقی مطالب کتاب فکری کرد: 

«...من بر خلاف بسیاری از افراد، از تشکیکات و ایجاد شبهه‏هایی که در مسایل اسلامی می‏شود -با همه علاقه واعتقادی که به این دین دارم- به هیچ وجه ناراحت نمی‏شوم، بلکه در ته دلم خوشحال می‏شوم. زیرا معتقدم ودر عمر خود به تجربه مشاهده کرده‏ام که این آیین مقدس آسمانی، در هر جبهه از جبهه‏ها که بیشتر مورد حمله وتعرض واقع شده، با نیرومندی و سرافرازی و جلوه و رونق بیشتری آشکار شده است.
خاصیت حقیقت همین است که شک و تشکیک به روشن شدن آن کمک می‏کند. شک مقدمه‏ی یقین، و تردید پلکان تحقیق است.در رساله‏ی زنده‏ی بیدار از رساله‏ی میزان العمل غزالی نقل می‏کند که:
«...گفتار ما را فایده این بس باشد که تو را در عقاید کهنه و موروثی به شک می‏افکند زیرا شک پایه‏ی تحقیق است و کسی که شک نمی‏کند درست تأمل نمی‏کند. و هر که درست ننگرد، خوب نمی‏بیند و چنین کسی در کوری و حیرانی به سر می‏برد.» 
بگذارید بگویند وبنویسند و سمینار بدهند و ایراد بگیرند، تا آنکه بدون آنکه خود بخواهند وسیله روشن شدن حقایق اسلامی‏گردند.»

***

پی‏نوشت‏ها:
1.مطالعه‏ی این کتاب را به همه، اعم از دختر و پسر، پیش‏نهاد می‏نمایم+کتاب فلسفه‏ی حجاب+اگر هم وقت شد کتاب اخلاق جنسی. 
2.در جست‏وجویی مربوط به این موضوع به مقاله‏‏ای با عنوان «پلورالیسم فرهنگی از نگاه استاد مطهری» برخوردم که بد نیست مطالعه شود.
3.یکی دیگر از چیزهایی که پیرو متن فوق، به آن فکر می‏کنم این است که شاید اگر در اواخر دهه‏ی 60 و نیمه‏ی اول دهه‏ی 70 شمسی فضای کشور آن‏گونه بسته نمی‏بود، هیچ وقت در انتخابات سال 76 نتیجه‏ی آرای مردم چنان نمی‏شد که می‏دانم و می‏دانید.