اولاً که نیمهی شعبان مبارک.
دوماً که این شعر یک عالمه وقت است که همینجوری مانده. نه کامل میشود و نه دلم میآید ولش کنم. شعری است برای خودمان و تنهاییمان و...
خودم وقتی میخوانمش میخواهد که گریهام بگیرد و گاهی هم میگیرد...:
بگو که لب نگشاید، که آبروریزی است
ترانهای نسراید، که آبروریزی است
اگر که شاه جهان است و لشکرش ماییم،
دعا کنید نیاید که آبروریزی است!!!
چه کردهایم به جز «هر چه که نباید کرد...»
اگر سؤال نماید که آبروریزی است...
***
+چند سخن رانی قدیمی از دکتر حسن عباسی با موضوع:
(مقدمه ای بر دکترین معصومین(ع) در ساخت سیاست خارجی):
دفاع مقدس جهانی در دکترین مهدویت
آینده و جهانی شدن در جامعه مهدوی
اکنون آخر الزمان
پیش به سوی آرماگدون
