اولاً که نیمه‏ی شعبان مبارک.
دوماً که این شعر یک عالمه وقت است که همین‏جوری مانده. نه کامل می‏شود و نه دل‏م می‏آید ول‏ش کنم. شعری است برای خودمان و تنهایی‏مان و...
خودم وقتی می‏خوانم‏ش می‏خواهد که گریه‏ام بگیرد و گاهی هم می‏گیرد...:

بگو که لب نگشاید، که ‏آبروریزی است
ترانه‏ای نسراید، که آبروریزی است

اگر که شاه جهان است و لشکرش ماییم،
دعا کنید نیاید که آبروریزی است!!!

چه کرده‏ایم به جز «هر چه که نباید کرد...»
اگر سؤال نماید که آبروریزی است...

***

+چند سخن رانی قدیمی از دکتر حسن عباسی با موضوع:
(مقدمه ای بر دکترین معصومین(ع) در ساخت سیاست خارجی):

دفاع مقدس جهانی در دکترین مهدویت
آینده و جهانی شدن در جامعه مهدوی
اکنون آخر الزمان
پیش به سوی آرماگدون