1-عناصر مهم جنگ نرم عبارت‌اند از: ایجاد / رفع تردید، اقناع، اعتمادسازی، مشروعیت، مفهوم چندوجهی سرمایه‏ی اجتماعی.
بنابراین جنگ نرم با جنگ اجتماعی، هم‌پوشانی و قرابت مفهومی زیادی دارد. جنگ اجتماعی متمرکز است بر تغییر و دست‌کاریِ هنجارهای اجتماعی، ارزش‌های اجتماعی و نیازها در جهت مورد نظر.

2- برای ما جنگ نرم در 4 سال آینده، 4 فاز اصلی دارد: شروع سال تحصیلی دانش‌گاه‌ها‌ و ترم اول، سال‌گرد انتخابات در خرداد 89، انتخابات مجلس نهم، انتخابات ریاست جمهوری یازدهم.   

3- برای این جنگ به 3 حلقه‏ی کاری نیاز داریم: حلقه‏ی فکری، حلقه‏ی رسانه‌ای و حلقه‏ی اجرائی.
حلقه‏ی فکری، بایستی از علوم اجتماعی (به‌خصوص جامعه‌شناسی، روان‌شناسی اجتماعی و علوم سیاسی) استفاده کند. این حلقه هم‌چنین باید ربط موثقی با مطالعات اسلامی برقرار کند. فراخوان آیت‌الله مصباح درباره‏ی مدل‌سازیِ کار تشکیلاتی اسلامی در همین‌زمینه است.

4- در این جنگ، باید به رهبری اعتماد کنیم و به تحلیل‌های ایشان تکیه داشته باشیم.

5- پرهیز از رادیکالیزه کردن فضا.
حفظ فضای علمی، معنویت و عقلانیت (گفت‌وگوهای مؤدبانه) در دانش‌گاه، ضرورت دارد. فضای رادیکال، فقط به‌نفع «غوغازیستان» است.

6- والدین دانش‌جویان تازه‌وارد، انتظار دارند که فرزندان‌شان در محیطی آرام و امن تحصیل‌شان را آغاز کنند. دغدغه‏ی این والدین و نگرانی همه‏ی پدرها و مادرها، باید محترم دانسته شود. این مسئله، جای کار زیادی دارد.

7- جنگیدن، قواعد خاصی دارد؛ جنگ نرم هم همین‌طور.
این نوع جنگ، فداکاری، جان‌بازی و شهادت مخصوص به‌خود را دارد. استراتژی دفاع و استراتژی حمله‏ی مخصوص به‌خود نیز لازم دارد.

8- «کُب کردن» و «آب‌شدن زهره» در مقابل سیلِ شایعات، فریادهای مخالف، توهین‌ها و تمسخرها؛ از این بترسیم!

9- پرهیز از ورود به دام حالت فرسایشی.
برای پیش‌گیری از «کم‌آوردن» و «بُریدن» برنامه‌ریزی کنیم.

10- آمادگی ذهنی برای تحمل فشارها، حیاتی است.
بخش قابل توجهی از این آمادگی، از طریق آمادگی جسمی به‌دست می‌آید. پیش‌نهاد سردار فضلی درباره‏ی به‌راه انداختن «نهضت کوه‌نوردی»، به‌جا است. کوه‌نوردی برای مقاصد ما در جنگ نرم، روشی است عمیق و بسیار مفید.

11- گسترش پیوندهای تشکیلاتی بین گروه‌های دانش‌جوئی معتقد به انقلاب اسلامی.
حداقل، به‌دستور پیشوایان‌مان، زیاد به دیدن هم‌دیگر برویم. تحلیل متفاوت را بشنویم.

12- به‌وجود آمدن یک سازمان تروریستی جدید با الگوگیری از «سازمان مجاهدین خلق»، محتمل است. «انجمن پادشاهی ایران» که در این سال‌ها در سطح چند استان فعالیت می‌کرده است، یک نشانه برای افزایش این احتمال است. جداً توصیه می‌شود که درباره‏یتاریخ شکل‌گیری سازمان مجاهدین، مطالعات مفصلی داشته باشیم. «خاطرات عزت شاهی»، «خاطرات احمد احمد» و کتاب‌های «مؤسسه‏ی مطالعات و پژوهش‌های سیاسی» در این رابطه، مناسب است. 

13- معمولاً جنگ نرم، مقدمه‏ی جنگ سخت است!

14- تلاش برای اقناع دانش‌جویان درباره‏ی واقعی بودنِ وقوع کودتای مخملی.

15- موضع انتقادی، به‌طور طبیعی جذابیت و قوت نسبی دارد. این چیز نگران‌کننده‌ای نیست.

16- اگر ما زحمت می‌کشیم و در رنج هستیم، آن‌ها هم همین‌طور!

17- بهانه ندادن، نترسیدن از بهانه‌جوئی‌ها.

18- بازداشت آقایان: میرحسین موسوی، مهدی کروبی، سیدمحمد خاتمی، سیدمحمد موسوی خوئینی‌ها، مهدی هاشمی بهرمانی و خانم‌ها: فائزه هاشمی بهرمانی، زهرا کاظمی (ره‌نورد) و محاکمه‏ی آن‌ها در دادگاه علنی به‌اتهام «مطرح کردن تهمت تقلب بزرگ»، «هتک آبروی نظام جمهوری اسلامی» و «زمینه‌سازی و هدایت آشوب در پایتخت»؛ این خواسته‌ای است که باید مکرراً اعلام کنیم و بر آن اصرار بورزیم.

19- نقد بیانیه‌ها و نوشته‌های موسوی و موسوی‌چی‌ها. و برشما باد به طنز!

20- دین به‌عنوان ابزاری قوی، مورد استفاده‏ی موسوی‌چی‌ها قرار گرفته است. بیرون کشیدن این حربه از دست آن‌ها کار سختی نیست؛ باور کنید! البته دین به نامِ هیچ گروهی، «سند نخورده است».

21- برگزاری یادبود شهیدان بسیجیِ فتنه‏ی اخیر و زنده نگه‌داشتن مظلومیت عمیق آنان، مظلوم‌نمائی‌های موسوی‌چی‌ها را تا حد زیادی خنثی می‌کند.

22- جریان مقابل در عملیات روانی تخصص دارند. بنابراین تجزیه‏ی دقیق و آن‌گاه تحلیل اقدامات آن‌ها الزامی است.

23- بررسی منظم و مداوم سناریوهای محتمل. حدس زدن گام‌های بعدی آن‌ها.

24- کدام بازی را دنبال می‌کنند: شطرنج یا بوکس؟

25- شناسائی تیپ‌های دانش‌جوئی موسوی‌چی و برنامه‌ریزی جداگانه برای هر تیپ.

26- منابع انگیزشی موسوی‌چی‌ها چیست؟
طراحی برای کور کردن این منابع انگیزشی؛ از موضع اقتدار، و نه از موضع ضعف و امتیازدهی.

27- پیش‌بینی می‌شود که بدپوششی و فحشا با انگیزه‌های سیاسی، تشدید شود.

28- تبیین شود که بخشی از حاکمیت در ایجاد آشوب و اقدام علیه جمهوری اسلامی دست داشته است. مثلاً برخی مدیران ارشد وزارت اطلاعات با کمک‌های اطلاعاتی و خدمات ارتباطی ویژه به فتنه‌گران تقدیم کردند (شبکه‏ی مستقل بی‌سیم امن و دست‌گاه‌های شنود وارداتی، که با بودجه‏ی وزارت‌خانه خریداری شد).

29- توجه داشته باشیم که دفاع از جمهوری اسلامی با دفاع از دولت مساوی نیست. البته گاهی طرف‌داری از دولت، مصداق دفاع از نظام تلقی می‌شود؛ تشخیص این موارد، سخت نیست.

30- مثل هر جنگی، بایستی مراقب «سوتی‌های» دوستان نادان و «نفوذ» دشمنان دانا بود.

30- شنیده می‌شود که موسوی‌چی‌ها قصد شعارنویسی در فضاهای دانشگاهی دارند. مقابله به‌مثل توصیه می‌شود. مثلاً اگر روی دیوار نوشتند: "مرگ بر دیکتاتور"، می‌توان کلمه‏ی موسوی را در انتهای آن اضافه کرد؛ "مرگ بر دیکتاتور موسوی"! این فرصت خوبی است.

31- واضح است که هرگونه آشوب و شورش، محکوم به سرکوب است. البته این سرکوب، متولی دارد و در آن، صرفاً «خشونت کنترل‌شده» مجاز است.

32- درنظر آوردن سناریوهای بدبینانه نسبت به آقای احمدی‌نژاد؛ البته در کُنج ذهن!
اگر ایشان، با آقای اکبر هاشمی متحد شدند، چه‌کار کنیم؟ اگر ایشان علناً در مقابل رهبری موضع‌گیری کند، چه‌کار کنیم؟

33- هم‌دلی و هم‌زبانی با عدالت‌طلبان، با انگیزه‏ی اصلاح و تکمیل نظام، و نه برای مقابله با نظام. این عدالت‌طلبی را به مجازات باعثین و بانیان اصلی آسیب به مردم معطوف کنیم.

34- از ریزش نیروها نباید دل‌سرد شد. روی رویش‌ها حساب کنیم.

35- هدف، وسیله را توجیه نمی‌کند. و "النجاةُ فی الصدق!"

36- بایستی به تفاوت‌های جنگ تنزیل و جنگ تأویل، و سختی جنگ تأویل در تاریخ اسلام توجه کنیم.

37- درک مفهوم «فتنه» در ادبیات دینی، واجد اهمیت است.

38- یکی از معصومین (که درود خدا بر آنان) فرموده است در زمانه‌ای که فریب زیاد می‌شود، داشتن حُسن ظن از ابلهی است!
با این‌حال، توطئه‌اندیشیِ افراطی خوب نیست.

39- ظلم، قبیح است؛ از طرف هرکس به هرکسی. در هر شرایطی این حکم صادق است.

40- فراموش نکنیم که پیشوایان اسلامی گفته‌اند "در فتنه‌های سخت، به قرآن پناه ببرید".

41-امام عصر ما (درود خدا بر او) فرموده است: "من یارانم را در دریای خون و عرق انتخاب می‌کنم."

42- در این راه، توسل به حضرت زهرا و حضرت عباس (درود خدا بر آنان) کارساز است. این دو شخصیت معزز، سرداران مبارزه در میدان‌های غبارآلود و پُرفتنه بوده‌اند.

43- و سخن آخر: حریف هرچه قَدَرتر، مبارزه دل‌چسب‌تر!