بسم الله.

الآن حدود 2 ماه است که دارم راجع به تأسیس این وبلاگ با خودم کلنجار می‏روم. خیلی حرف‏ها بود که به قد و قواره‏ی عین‏شین‏قاف عزیزم نمی‏آمد و یک محیط جدید را می‏طلبید. البته در عین‏شین‏قاف باز هم خواهم نوشت. امّا از جنس خودش.
لابد فکر می‏کنید که چرا اسم این وب‏لاگ را اقلیت گذاشتم. این هم از موارد کلنجار است. خیلی دنبال اسم گشتم. آخر می‏گویند یکی از حقوق فرزند بر گردن پدر و مادر، نام خوب است. تفأل زدم به کتاب الله. صفحه‏ی آخر سوره‏ی یوسف(ع) آمد. دوبار کل صفحه را خواندم. چیزی دستگیرم نشد. از آن زمان گذشت. یک‏بار دیگر که آن صفحه را خواندم این آیه نظرم را جلب کرد:
«و اکثر مردم ایمان نخواهند آورد و اگر هم ایمان بیاورند، مشرک خواهند بود.» (ترجمه‏ی مضمونی آیه‏ی 106م)
و هم‏چنین در صفحه‏ی یکی‏مانده به آخر همان سوره این آیه را دیدم:
«و بیش‏تر مردم ایمان نخواهند آورد. حتّا اگر بسیار مشتاق هدایت‏شان باشی...» (103-مضموناً)
و در جایی دیگر:
«تعداد بسیار کمی از بنده‏گان‏م شکر گذار هستند...»
و یک عالمه آیه‏ی دیگر...
خلاصه کم‏کم به این نتیجه رسیدم که نام کتاب دوم جناب استاد فاضل نظری را برای این وب‏لاگ انتخاب کنم.
در اینجا قرار است به دنبال دست‏یابی به یک سبک زنده‏گی باشم برای شیعیان امیرالمؤمنین(ع) در این دنیای مدرن کوفتی!
ان‏شاءالله از اهل ایمان باشیم و مشرک نباشیم و همیشه جزو شاکرین نعمت‏های الاهی باشیم.
امیدوارم خدا این کارهای کوچک را از ما قبول کند و یک لحظه هم از کمک بی‏پایان‏ش به ما دریغ نکند و حتّا یک لحظه هم ما را به خودمان وا نگذارد.

اِلاهی! لا تَکِلنا اِلی اَنفُسِنا طَرفَةَ عَینٍ اَبَداً.