با سلام و پوزش از تأخیر و اظهار اینکه خیلی دوست دارم مطلب بنویسم و اظهار اینکه تنبل شده ام و دستم به نوشتن نمیره و...

 قرار بود در این وبلاگ، درباره ی الگویی برای زندگی شیعیان مولا، در این زمانه ی کوفتی بنویسم. یک عالمه هم -حدود یک سررسید- ایده و... برای کار داشتم. ولی، خب، چنین شد که می بینید. عذر خواهانم.

مطلبی که درباره ی سبک زندگی مذکور به ذهن می رسد، الگوی زندگی جهادی است که معصوم (ع)، کار دنیا و آخرتتان درست نمی شود، الّا با جهاد. حالا، اینکه سبک زندگی جهادی چیست، خودش یک دنیا حرف است.

و فقط میدانم که مختصات چنان زندگی ای با زندگی الآن ما فرق دارد. مثلاً اهالی آن زندگی، تا جایی که من فهمیده ام، هیچ کدامشان گرفتار خانه نبوده اند. یعنی که در زندگی هر کدامشان، حداقل یکبار، پدیده ای به اسم هجرت رخ داده و از جایی به جای دیگر رخت بسته اند.. چیزی شبیه پرستوی مهاجر!