با سلام. مسأله اقناع نبود. مسأله اين بود که ايشون سر کلاس به خداپرستان بد و بيراه ميگفت، و فراتر درباره خود پروردگار جل جلاله... . چند بار با دانشجوياني که اعتراض کرده بودند، برخوردهاي زننده داشت و اعتراضهاي دانشجويان به مسوولين دانشکده هم ثمري نداشت. جوي را ايجاد کرده بود که کسي جرات نکند در مقابل فحاشي هايش، (توجه کنيد فحاشي هايش و نه استدلال. و مگر اساسا غير از دو استدلال چيز ديگري هم در رد خداوند ميتوان آورد؟)به خاطر وجهه و ظاهر علمي چيزي بگويد. حتي نوعي مبازرطلبي هم ميکرد و هنوز هم ميکند.
در مقابل رجزخواني، جاي من بميرم تو بميري نيست. بايد مستقيم رفت توي شکمش. برنامه اين بود که اين جانب يا صاحب اين بلاگ، صاف بريم توي اتاقش و کتاب را بهش هديه کنيم؛ جوري که همه دانشکده بفهمند.